رهبر انقلاب در سال 88 در رد ناصبی بودن فلسطینیان اینگونه بیان می دارند: 

ببینید، در قضیه‌ی حمایت از فلسطین - این یک مثالی است میخواهم بزنم - هیچ کشور و هیچ دولتی به گرد جمهوری اسلامی نرسید. این را همه‌ی دنیا تصدیق کردند. جوری شد که بعضی از کشورهای عربی از ناراحتی دادشان بلند شد، گفتند ایران دارد برای مقاصد خود اینجا تلاش میکند! البته فلسطینی‌ها به این حرف اعتنائی نکردند. از جمله در قضیه‌ی غزه - در این جنگ بیست و دو روزه‌ی چند ماه قبل - جمهوری اسلامی در همه‌ی سطوحش؛ از رهبری و ریاست جمهوری و مسئولین گوناگون و مردم و تظاهرات و پول و کمک و سپاه و غیره، همه در خدمت برادران فلسطینیِ مظلوم و مسلمان قرار گرفتند. در بحبوحه‌ی این حرفها، یک وقت دیدیم که ویروسی دارد تکثیر مثل میکند؛ دائم میروند پیش بعضی از بزرگان، بعضی از علماء، بعضی از محترمین، که آقا! شما دارید به کی‌ کمک میکنید؛ اهل غزه ناصبی‌اند! ناصبی یعنی دشمن اهل‌بیت. یک عده هم باور کردند! دیدیم پیغام و پسغام که آقا، میگویند اینها ناصبی‌اند. گفتیم پناه بر خدا، لعنت خدا بر شیطان رجیمِ خبیث. در غزه مسجد الامام امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب هست، مسجد الامام الحسین هست، چطور اینها ناصبی‌اند؟! بله، سنی‌اند؛ اما ناصبی؟! اینجور حرف زدند، اینجور اقدام کردند، اینجور کار کردند

نقطه‌ی مقابلش هم هست: یک عده بلند شوند بروند قم، لابلای کتابهای شیعه را نگاه کنند، ببینند کجا اهانت به مقدسات اهل سنت است، از او عکس بگیرند، بیایند تو محافل سنی پخش کنند، ببینید آقا! این کتابهای شیعه است. یا یک گوینده‌ی نادان، غافل یا مغرضی روی منبر نسبت به مقدسات اهل سنت حرف مهمل و بدی بزند؛ این را نوار کنند، سی دی کنند، بروند اینجا آنجا پخش کنند، بگویند ببینید آقا! این شیعه است. این را به او بدبین کنند، او را به این بدبین کنند. این معنایش چیست؟ «و تذهب ریحکم» یعنی چه؟ یعنی همین دیگر.

وقتی اختلاف پیدا شد، وقتی تفرقه پیدا شد، وقتی نسبت به هم سوءظن وجود داشت، وقتی یکدیگر را خائن دانستیم، طبیعی است که با هم همکاری نخواهیم کرد. همکاری هم اگر بکنیم، با هم صمیمی نخواهیم بود. این همان چیزی است که آن دشمن دنبال اوست. هم عالم شیعه، هم عالم سنی، باید این را بفهمند؛ این را درک کنند. بدیهی است دو تا مذهب در برخی از اصول، در برخی از فروع با هم اختلاف دارند؛ البته در بسیاری هم با هم اتحاد دارند. اما اختلاف به معنای دشمنی نیست. فتاوای فقهای شیعه در مواردی صد و هشتاد درجه با هم اختلاف دارد. فتاوای ائمه‌ی اهل سنت در مواردی بسیار با همدیگر اختلاف دارد؛ اما لزومی ندارد وقتی اختلاف دارد، انسان به همدیگر بدگوئی کنند و فحش بدهند. خیلی خوب، او مذهبش این است، آن هم مذهبش این است... بله، اهل سنت همین است. یعنی هیچکس نباید خیال کند که اهل‌بیت پیغمبر مخصوص و متعلق به شیعه‌اند؛ نه، مال همه‌ی دنیای اسلامند. چه کسی است که فاطمه‌ی زهرا (سلام اللَّه علیها) را قبول نداشته باشد؟ چه کسی است که حسنین (علیهماالسّلام) سیّدا شباب اهل الجنّة را قبول نداشته باشد؟ چه کسی است که ائمه‌ی بزرگوار شیعه را قبول نداشته باشد؟ حالا یکی او را امام و واجب‌الاطاعه و مفروض‌الطاعه میداند، یکی نمیداند؛ اما قبولشان دارند. اینها حقایقی است، باید اینها را فهمید، باید اینها را نهادینه کرد. بعضی البته این را نمیفهمند، متحرک به تحریک دشمن میشوند. در حالی که خیال میکنند که کار درست را انجام میدهند. «قل هل ننبّئکم بالاخسرین اعمالا. الّذین ضلّ سعیهم فی الحیاة الدّنیا و هم یحسبون انّهم یحسنون صنعا»؛ خیال میکنند کار خوب میکنند، غافل از اینکه دارند برای دشمن کار میکنند. این خصوصیتِ زمان ماست.

سم الله الرحمن الرحیم 

نگرانِ امیدوار

متاسفانه روندی در رسانه ها و حتی صدا و سیما وجود دارد که بیانات مقام معظم رهبری به درستی پخش نمی شود! یک روز روی قسمت کوتاهی از آن تاکید می گردد و درشت نشان می دهند و بعضی از قسمتهای بیانات ایشان را حتی یکبار پخش نمی کنند، مبادا به کسی از مسئولین بر بخورد!

در بیانات رهبری نظام با اساتید دانشگاه نگرانی درباره پیشرفت علمی موج می زد!

«آنچه من را دچار دغدغه میکند، این است که ما این حرکتمان هنوز به نقطه‌ى ثبات نرسیده است.»

ایشان اشاره به زمانی کردند که مسئولین آن زمان با شعار توسعه سیاسی ، بازی های سیاسی را در دانشگاه ها رواج داده بودند! و نگران تکرار خطا های آن زمان و در نتیجه عقب گرد هستند؛ «و در یک دورانى دیدیم این را و گذراندیم این دوران را که در داخل وزارت کسانى بودند که در مقابل حرکت علمى و پیشرفت علمى مانع‌تراشى میکردند» و فرمودند «اینها نباید تکرار بشود؛ دانشگاه در اختیار کسانى قرار نگیرد که پیشرفت علمى را به هیچ مى‌انگارند؛ به آن اهمّیّت نمیدهند؛ دانشگاه در اختیار کسانى قرار بگیرد که عاشق پیشرفت علمى کشورند؛»

حضرت آیت الله خامنه ای به اعتقاد دوست و دشمن مدیری مدبر و باهوش و فرزانه هستند که به زوایای گوناگون عرصه های راهبردی کاملا اگاه هستند. و سلیقه های مختلف ایشان را همیشه فصل الخطاب تمام قضایا معرفی نموده اند.

به راستی چرا رهبری اینگونه ابراز نگرانی می کنند؟ مگر چه اتفاقی در روند حرکت علمی کشور افتاده است که رهبری چنین به ابراز دغدغه می پردازند؟ اگر اشتباهاتی رخ نداده، آیا لزومی به ابراز این بیانات هست؟

پاسخ به این نوع سوالات آسان است... سال قبل نیز هنگامی که معاون علمی رییس جمهور تغییر یافت، رهبر انقلاب هشدار دادند که «مبادا کارهای قبلی متوقف شود!»

وقتی می بینیم که رییس جمهور منتخب یازدهم که این ریاست را به جناح های گوناگون تا حدودی بدهکار است، و مجبور می شود هر وزارتی را به جناحی بدهد و وزارت علوم را در اختیار افرادی قرار داده که سابقه اغتشاش در فتنه سال 88 و همچنین فتنه سال 78 دارند و دانشگاه ها را دچار سیاسی بازی چند گروه منحله قرار دادند، هر انسان منصفی نگران می شود که این افراد با همان تفکر غلط غربی همان اشتباهات و خطاهای جبران ناپذیر را به کشور تحمیل نمایند!

حجت الاسلام روحانی 2 بار افرادی را برای وزارت علوم معرفی نمودند که هر 2 در فتنه سال 88 و تحریک دانشجویان به اغتشاش حضوری جدی داشتند و هنگامی که این دو نفر رد شدند و نفر سومی معرفی شد و قولهایی داد و رای آورد و زیر عهدش زد و همان دو نفر را به معاونت خودش برگزید و افرادی مساله دار را برای ریاست دانشگاه ها انتخاب نمود، این نگرانی برای هر کسی که دغدغه دین و انقلاب را دارد، ایجاد می شود.

کسانی مسئول می شوند که شناخت صحیحی از کشور و پیشرفتهای آن دارند و رهبر انقلاب بیان می دارد که « یک وقتى یکى از مسئولین کشور درباره‌ى مسائل نظامى یک نظرى داده بود که خب مطابق واقع نبود؛ بنده گفتم یک «تور نظامى» براى مسئولین کشور قرار بدهید؛ بیایند یک خرده‌اى در محیطهاى نظامى گردش کنند، حقایقى را، واقعیّاتى را ببینند، معلوماتشان نسبت به موجودىِ نظامى کشور بالا برود. حالا در مورد مسائل علمى هم متأسّفانه گویا همین‌جور است؛ باید یک «تور علمى»  بگذاریم براى مسئولین در بخشهاى مختلف. »

و این نقطه ضعف بزرگی برای کسی است که خود را قهرمان دیپلماسی کشور بداند و حتی نداند که ما چه کرده ایم و کجای کاریم و حتی در زمینه دانستن توانایی ها از دشمنان نیز عقب تر است! آن وقت این افراد می خواهند تحریم ها و مشکلات را حل نمایند!!

اگرچه ما نیز همانند رهبر فرزانه مان که دنیای اسلام را مدیریت می نمایند، امیدوار به آینده ای درخشان هستیم و معتقدیم که این دوران نیز خواهد گذشت و با کار جهادی و مخلصانه خواهیم توانست فضای جدیدی بسازیم تا شعار اسلام ناب محمدی در تمام جهان پخش گردد. ان شاءالله.